وقتی هدف‌تان از حرف زدن و برقراری ارتباط خودنمایی و فخرفروشی باشد، طرف مقابل ناخودآگاه نیرویی منفی از سوی شما احساس می‌کند و میلش را به ایجاد رابطه از دست می‌دهد. نباید در شروع روابط‌تان با دیگران خود را در جایگاهی بسیار بالاتر از آنها قرار دهید.
سوال بسیار مهمی که هنرجویان و علاقمندان به یادگیری تکنیک های سخنرانی مطرح میکنند این است که سخنرانی را باید بدون متن ارایه داد یا با متن؟ و اصولا کدام بهتر است؟ در پاسخ باید بگویم به فراخور موضوع،میزان آمادگی،فضای ارایه و بسیاری عوامل دیگر می توانید سخنرانی هایتان را بدون متن یا با متن ارایه دهید و البته این نکته را اضافه کنم که هیچکدام ارجحتر بر دیگری نیست. در اینترنت و برخی کتب آموزشی من میبینم تاکید می کنند سخنرانی را بدون متن ارایه کنند و سخنرانی با متن را مورد نکوهش قرار می دهند که این تصور اشتباهی است.
بسیاری از سخنرانی های رسمی در جهان توسط سخنرانان بزرگ جهان و از روی متن قرائت شده است. سخنرانی استیو جابز در دانشگاه استنفورد، سخنرانی روسای جمهور در اجلاس مجمع عمومی سالیانه سازمان ملل، بسیاری از سخنرانی های مارتین لوتر کینگ و سایر سخنرانان بزرگ جهان از روی متن بوده که البته بسیار تاثیر گذار بودند. نکته اینجاست که هنگام قرائت سخنرانی از روی متن زیاد نباید به برگه نگاه کنید تا ارتباط چشمی شما با مخاطبین قطع گردد. همچنین در این مواقع از تکنیک مکث و تکنیک لنگر انداختن استفاده نمایید تا عمق تاثیر سخنرانی را بر مخاطبینتان مشاهده نمایید. مزیت بسیار عالی سخنرانی بدون متن در تماس چشمی با مخاطبین است.
